چه چیز دوستی را بر هم میزند.

براى تقویت و ثبات و استمرار دوستى‏ها هم باید به عوامل تقویت کننده توجه داشت، هم عوامل قطع کننده یا سست کننده این پیوند را شناخت و از آن پرهیزکرد  

بقیه در ادامه مطلب حتمآ بخوانید.

چه کنیم که با سست شدن محبت‏ها روبه رو نشویم؟

بدگویى و عیبجویى، سبب مى‏شود دوستان خود را از دست بدهیم

تندخویى و بداخلاقى نیز، دیگران را از دور و بر ما پراکنده مى‏سازد.

توقّعات زیاد و گله‏مندى به خاطر هر چیز کوچک و کم اهمیت نیز، صفاى دل‏ها را از میان مى‏برد

کم ظرفیتى، دروغگویى، صداقت نداشتن، ریا کار بودن، تفاوتِ ظاهر و باطن و گفتار و کردار، محبت دیگران را زایل مى‏کند

ناسپاسى و قدر نشناسى نیز رشته محبت را مى‏گسلد.

ترک کردن دوستان در شداید و گرفتاریها، شکست خوردن در «امتحان دوستى» است.

کسى مریض شد و مدتى بسترى بود. مى‏گفت: خدا را شکر، خوب شد که مریض شدم و روى تخت بیمارستان افتادم. گفتند: چرا؟ گفت: براى این که در این مدّت، دوستان واقعى خود را شناختم. بعضى با همه ادعاهایى که داشتند، حتى یک بار هم نشد به دیدنم آیند، یا حال مرا بپرسند!

بدبینى و سوء ظنّ، از مهمترین عوامل گسست رفاقت‏هاست. تا مى‏توان خوشبین بود، چرا زهر تلخ بدبینى را در جام دوستى‏ها بریزیم و رابطه‏ها را تلخ سازیم و دل‏ها را نسبت به هم، چرکین؟

در روابط خانوادگى، گاهى یک سوء ظنّ، رشته خانواده را از هم مى‏گسلد و تا مرز طلاق یا دعوا و مناقشات هم پیش مى‏رود.

«حسد»، عامل دیگر قطع دوستى‏هاست.

حسودان از چشم‏ها مى‏افتند و رشک ورزى به داشته‏ها و موفقیت‏هاى دیگران، چه بسا دوستى‏ها را به دشمنى تبدیل مى‏کند.

«خُلف وعده» که نوعى «بى‏وفایى» است، عامل دیگرى در به هم خوردن رفاقت‏هاست.

«برخورد متکبرانه» نیز یکى از این عوامل است.

بارى... دوست داشتن یک «هنر» است و حفظ دوستى، هنرى مهم‏تر.

امام على(ع) فرمود: ناتوان‏ترین افراد کسى است که نتواند براى خود دوستى فراهم آورد، و ناتوان‏تر از او کسى است که نتواند دوستان خود را نگه دارد.